Duitse bevrijdingsoorlog

Duitse bevrijdingsoorlog
Onderdeel van de Zesde Coalitieoorlog, napoleontische oorlogen
Voorjaarsveldtocht van 1813.
Datum	1813–1814
Locatie	Duitsland en Centraal-Europa
Resultaat	Geallieerde overwinning
Strijdende partijen
Oorspronkelijke coalitie Rusland Pruisen Oostenrijk Zweden Na de Slag bij Leipzig Saksen Beieren Württemberg Frankrijk Hertogdom Warschau Tot januari 1814 Denemarken Rijnbond (veel lidstaten gingen over naar de geallieerden na de Slag bij Leipzig)

De Duitse bevrijdingsoorlog (Duits: Befreiungskriege) was de strijd van de Duitsers tegen de hegemonie van Napoleon I. De Franse keizer had veel invloed in Duitsland als beschermheer van het Rijnverbond en bondgenoot van Saksen, Württemberg en Beieren, waarvan de heersers hun koningskroon en de uitbreiding van hun gebieden aan hem persoonlijk te danken hadden. De Duitse gebieden ten westen van de Rijn en de Noordzeekust tot aan Lübeck, waren Frans grondgebied. In Midden-Duitsland regeerde Napoleons broer Jerôme Bonaparte als koning Hieronymus Napoleon I van Westfalen over een deel van Midden-Duitsland. Pruisen en Oostenrijk waren gedwongen bondgenoten van Napoleon. Beide landen moesten elk een corps van 30.000 man meezenden met de Grande Armée tijdens de veldtocht tegen Rusland in 1812.